Eenmaal buiten de stad gaat het beter, al links en
rechts inhalend. Pas nadat we zijn afgeslagen van de 4 en op een kronkelig
weggetje richting de Cardamom Mountains rijden wordt de knaap overmoedig en
gaat plankgas verder, al toeterend om de wandelende en fietsende geüniformeerde
scholieren te waarschuwen. Na ’n poosje – wanneer we weer bijna de bocht
uitvliegen – ben ik ’t zat en vraag ‘m wat vaart te minderen. Desalniettemin
zijn we in 4 uur en 15 minuten bij de aanlegplaats van de boot naar de Rainbow
Lodge. (’n paar dagen eerder, tijdens de bijna 6 uur durende rit van Battambang
naar Phnom Penh hadden we ’n chauffeur die de hele tocht al geeuwend en
zuchtend tegen de slaap aan het vechten was; ook geen prettige reis…)
Aangekomen bij de lodge begint het ‘grote relaxen’; op een
prachtig plekje midden in de jungle aan de Tataï River staan 7 cabins rondom
een schitterend restaurant. Er zijn ’n paar zonnepanelen en ergens in de verte
horen we ’s avonds een generator brommen, maar dat geeft niet voldoende stroom
voor airconditioners, koelkastjes, warm water (we leren heel kort te douchen!)
en WiFi in de cabins (soms zelfs even helemaal geen stroom en water…) Da’s even
behelpen, maar ook wel rustgevend… ’n Beetje bungelen in de hangmat, stukje
zwemmen in de rivier (ze zeggen dat er geen krokodillen zijn…) en wat
internetten in het centrale gebouw.
De maaltijden – je logeert hier met
volpension – zijn niet spectaculair, maar alla, dat halen we later deze week
wel in op de krabmarkt van Kep!
Maar het is natuurlijk niet alleen maar relaxen; de lodge
organiseert allerlei activiteiten. We ‘hiken’ met Phumon naar de Tataï
waterval. Onderweg wijst hij ons op alle kleine beestjes die we tegen komen (onder
andere ’n nest jonge tarantula’s en een ‘buffalo-spider’) en vertelt hoe te
overleven in de jungle. Onderwijl maakt-ie met z’n machete het pad begaanbaar.
Om af te koelen zwemmen we bij de waterval en gaan vervolgens met een kajak
terug naar de lodge. Na ruim ’n uur peddelen zou Paul ons wel eens even veilig
aan land zetten, met als gevolg dat we omslaan en Paul z’n (geslepen) zonnebril
in de rivier beland en ondertussen waarschijnlijk de zee heeft bereikt….
Gelukkig hadden we de rugzak met alle ‘valuables’ met de boot mee terug gestuurd!
De volgende dag lopen we samen met 2 ijsmakers uit Bretagne
en 2 oudere dames uit Duistland met Lieke een pad naar een “nieuw ontdekte” (?)
waterval, dat hij samen met z’n broer en vader heeft gebaand. Één van de twee dames
doet de hike met 2 nieuwe heupen; ’n waar mirakel aangezien de wandeling niet
zo “easy” is als vermeld in de map met alle activiteiten. In tegendeel het is
een enorme klauterpartij! De manager van de lodge – ’n wonderlijke vogel met ’n
boeventronie – heeft de wandeling blijkbaar nooit zelf gedaan en reageert zeer
verbaasd op onze ervaringen…. Na een heerlijke zwempartij bij de waterval is de
maat van Lieke vooruit gelopen en
ontsteekt de bbq bij de monding van de rivier. Al van verre ruiken we de
heerlijke geuren van de kip & groente spiezen. Voordat we gaan aanvallen
eerst even ‘n paar bloedzuigers van m’n voeten peuteren en de bloeding stelpen…
Ons tripje op de laatste dag gaat onder leiding van de
lokale Britse gids Gee (http://www.tataiwildlife.info/
) naar de mangrove. 2 Geweldige wandelingen door het moeras – met laarzen aan –
en een lange kajaktocht door de smalle mangrove waterwegen. Deze man weet
werkelijk waar hij het over heeft en is enthousiast bij elk insect en bloemetje dat hij ziet
en vogelgeluid dat-ie hoort. En ook nog op ’n grappige manier. We hebben veel
lol en een bak gebakken rijst onderweg, mango’s toe. Tijdens z’n vorige
excursie – 2 dagen eerder - was het waterpeil veel hoger (waarschijnlijk door
de ‘super maan’ van vorige week) en liepen de 2 ijsmakers tot hun knieën door
het water en liepen de laarsjes snel vol met water; ik heb droge voeten
gehouden!
Na 4 daagjes ‘very basic’ in de jungle gaan we nu 4 dagen naar het strand in Kep, onder gebruikelijke
(hotel-) omstandigheden. En volgens de Lonely Planet heeft het Saravoan Kep Hotel - het krijgt zelfs een LP
ster!- balkonnetjes met het mooiste uitzicht-op-zee van de stad!
1 comment:
Het is allemaal een avontuur, geweldig, maar voor mij............ nee hoeft niet.
Lekker met die bloedzuigers, ik zou ze niet eens aanraken yak yak.
Maar dat jullie genieten van alles, het eten de omgeving geweldig.
Ga je naar het verre, nou heb je ook wat.
Alle foto’s zijn geweldig een lust voor het oog.
Gauw maar weer op naar de volgende belevenis.
Lieve groet Loes
Post a Comment