Na te zijn afgezakt over de Interstate 95 (de oneven nummers gaan van noord naar zuid, de even van oost naar west) aan de oostkust en terug via de I 75 aan de westkust, maken we ons rondje Florida compleet door langs de kust van de Panhandle uiteindelijk via de I 10 weer richting Austin te rijden. De Florida Panhandle is de westelijke uitloper van de staat en heeft inderdaad wat weg van de steel van een steelpannetje.
Mooie rit door een groen gebied en en langs drukke 'beachresorts' als Panama City en Seaside. Eerste stop is Apalachicola, 'n oud en rustig stadje dat bekend staat als de 'oesterstad' van de USA. Het blijkt uiteindelijk nog lastig te zijn om oesters te kopen bij de visboer. We willen wat oesters voor bij de borrel op 't balkon van onze hotelkamer. Maar het is blijkbaar de bedoeling dat je ze in 'n bar of restaurant bestelt, want de enige lokale visboer verkoopt ze alleen bij kilo's tegelijk. Tenslotte verlaten we het pand met een doos vol oesters kant-en-klaar uit de schelp. Ook lekker, maar zelf zo'n schelp openen maakt het nog lekkerder...
We maken het rondje Florida compleet in Pensacola (waar we weer zo'n geweldig Airbnb huisje hebben; 'n huis uit 1908, maar ook deze is onlangs volledig gerenoveerd voor verhuur via Airbnb. Airbnb is big business!) Pensacola, 'n klein stadje met 'n mooi "historic district" is één van de eerste Europese nederzettingen in dit deel van de VS. De stad was in handen van vijf verschillende staten (waaronder de Spanjaarden, Britten en Fransozen), waardoor de stad de bijnaam The "City of Five Flags heeft.
De stad ligt vlakbij de grens met Alabama en terwijl we daar met 'n flink vaartje doorheen rijden wordt er op dat moment maar weer 'ns de doodstraf wordt uitgevoerd. Lekkere staat...! De volgende -Mississippi - is niet veel beter, maar uiteindelijk eindigen we die dag in Louisiana om in New Orleans m'n 59ste verjaardag te vieren. De stad zelf viert dit weekend haar 300ste verjaardag met een groot evenement a la 'Sail Amsterdam'. En omdat er ook nog 'ns een belangrijke basketbalwedstrijd wordt gespeeld, is het razend druk in de stad! We wandelen 'n middag door de French Quarter en zoeken wat rustige achterafstraatjes op, luisteren hier en daar naar wat muziek en eten 'n po'boy. Dat is het traditionele broodje uit Louisiana en verwijst naar de "poor boy"; 'n broodje voor de arme jongens.... Het is meestal een Franse baguette met geroosterd vlees en/of gefrituurde zeevruchten. Het brood is zacht van binnen een krokant van buiten, en het beleg is heerlijk vet.
Na al dat gewandel tijdens de middag hebben we 's avonds geen zin meer om weer de stad in te lopen en belanden we voor de verjaardagsmaal bij een mini Italiaantje; 'n kneuterig klein tentje tussen alle "high-rises". Buona sera verstaat de baas niet, dus erg veel Italiaans bloed zal er niet door zijn aderen vloeien... De pizza is overigens heerlijk en kolossaal; de restanten verdwijnen in 'n 'box' en vormen de volgende dag tijdens de lange tocht van New Orleans naar Austin (bijna 9 uur) 'n lekkere lunch!
's Avonds na thuiskomst worden de verjaardagsfestiviteiten nog even voortgezet; na 'n super lekkere maaltijd bij André en Chris' favoriete Tex-Mex restaurant - Los Jaliscienses - wordt thuis de heerlijke Chocolate Tahini Cake with Tahini Frosting van Chris (https://jewishfoodexperience.com/recipes/chocolate-tahini-cake-tahini-frosting/ copy paste, aanklikken lukt niet) aangesneden en samen met 'n mooie champagne verorberd...! Wat was ik 2 dagen fijn jarig! En vanavond - 'n week na dato - wordt het laatste stuk soldaat gemaakt. (en dat het 9-kaarsje eigenlijk een 6 was nam ik voor lief...)
No comments:
Post a Comment