Thursday, February 13

"everything is bigger in Texas".....

….zo luidt de slogan. En dat gaat zeker op voor de enorme afstanden! We hebben inmiddels de pelikanen en dolfijnen van de Golf van Mexico achter ons gelaten en zijn na 2 lange ritten langs de Rio Grande aangekomen bij het Big Bend National Park in het zuidwesten van Texas. (Texas is – na Alaska – de één na grootste staat van de USA) Het miezerige en koude weer onderweg (we hebben zelfs de ruiten moeten krabben!) maakten het een saaie tocht met als “hoogtepunten” de regelmatige paspoortcontrole door de bordercontrol  en de snuffelhonden die opzoek zijn naar Mexicanen onder de achterklep… Ondanks het hoge hek langs de grens lukt het blijkbaar nog steeds om het land van de onbegrensde mogelijkheden binnen te komen….


Ons “little house on the prairie” is bepaald niet groot maar na een week hotelkamers een verademing! Zo kunnen we lekker schommelen op het verandaatje van onze casita, ontbijten aan ons ontbijttafeltje en tegelijkertijd naar de 1000m heren en dames kijken op het iPadje….  De casitas staan net buiten het National Park op steenworp afstand van Terlingua, een ghosttown dat na het sluiten van de mijnen in de vijftiger jaren leegliep en vervallen raakte. Nu hebben een paar artistiekelingen en restaurateurs  zich gevestigd in de vervallen gebouwen; we hebben er heerlijk gegeten in het “Starlight Theater” ! (en ook weer ‘ns een keer zelf gekokkereld in ons keukentje)

leuk partijtje hoefijzer werpen...

 Het Big Bend NP ligt aan een grote bocht in de Rio Grande en biedt woestijn, bergen en de rivier dus. Je kan hier heel verschillende spectaculaire wandelingen maken en het zal waarschijnlijk een eldorado zijn voor geologen. Voorzien van allerlei tips wat te doen bij een “bear- of mountain lion encounter” maken we een paar fikse wandelingen. Volgens de laatste tellingen lopen er zo’n 12 mountain lions en 2 dozijn zwarte beren in het enorme gebied; de kans dat je er één van deze schuwe beesten tegenkomt is dus erg klein, maar toch gebeurt het ongeveer 130 keer per jaar. ’t Zal je maar gebeuren…. Ik ben meer huiverig voor de slangen – daar zijn er veel meer van! – maar die vinden het waarschijnlijk nog een beetje koud. (hoewel we  de 20°C hebben gepasseerd!)


Het lijkt verdorie wel de belangrijkste feestdag van het jaar…. Morgen is het “Valentine’s Day` en dat zullen we weten ook! De winkels en TV staan er bol van.  Maar ´ns kijken wat er gaat gebeuren…!


2 comments:

Loes said...

Wat een leuk huisje hebben jullie daar.
En dat je alleen maar bang bent voor de slangen vind ik wel erg flink, ik zou bang zijn dat ik de beren tegen zou komen al is de kans erg klein. Ik zou niet eens ver van het huisje weg gaan, dan ben je gauw binnen als er wat aankomt, en vlug de deur sluiten.
Ik kan de foto's ontvangen wat er aan de hand was weet ik niet, maar heb ze kunnen bekijken. En wat zijn er weer mooie foto's bij. Ik kijk weer uit naar de volgende aflevering. Liefs Loes.

Loes said...

Jullie zitten volgens mij in het goede gedeelte van Amerika.
Het is bar en boos in een ander gedeelte, met veel sneeuw. Blijf maar lekker in het zonnetje.
Doen wij ook. Naar een heel slecht weekeinde is het hier weer lekker zonnig, maar veel wind.
Joost draait nog niet zo lekker hè.
Gewoon blijven genieten.

Liefs Loes.