miles and miles of Texas (2).....

Woensdag lopen we vanaf hole 1 tot het einde mee met Joost. Helaas gaat z’n laatste put op hole 18 net langs de hole en gaan we niet naar hole 19…. Verloren op de laatste hole; ’t was een spannende match! Z’n tegenstander – Ryan Moore –  is hier blijkbaar redelijk populair want er waren – vooral later op de dag – veel “meelopers”, de eerste negen holes liep er een Nederlands echtpaar mee, de laatste negen waren we de enige Nederlandse fans. ’t Was trouwens überhaupt ontzettend druk, massa’s mensen rondom de greens en bij de afslagen. Terug in ’t hotel even lekker bij het zwembad liggen…

De tweede ronde dus geen Joost meer, maar nog wel 32 van de 64 sterren over. Waar ter wereld zie je – vanaf een kolossale tribune –  Ernie Else, Louis Oosthuizen, Justin Rose, Mateo Manassero, Jim Furyk en Henrik Stenson naast elkaar op de drivingrange staan? De afslag bij hole 1 is leuk, maar dat is één keer bam en wegwezen; op de drivingrangen blijven ze bammen…….

We hebben ook tijd gemaakt voor een bezoek aan de Biosphere 2 (de aarde is Biosphere 1!), nu onderdeel van de University of Arizona, maar in de jaren negentig een experiment waarbij 8 mensen 2 jaar volledig geïsoleerd in een gesloten biosfeer hebben doorgebracht.  Ik kon het me nog goed herinneren, ook de problemen die ze hadden met het zuurstofniveau. Toch al weer ruim 20 jaar geleden! Nu worden er door de universiteit allerlei experimenten uitgevoerd. Waanzinnig interessant! (http://b2science.org/ )

Na ons laatste ontbijt in de la Quinta laat ik – met m’n slaperige hoofd – de iPad mini bij het “coffee-station” liggen. (nog even ’n kop koffie meenemen voor onderweg!) Wanneer ik 'n paar minuten later terugkom is-t-ie weg….. Het personeel weet me te vertellen dat er geen andere gasten zijn geweest (’t is nog erg vroeg) Maar ja, waar zal-ie dan zijn..?! Gelukkig is Paul, ondanks de opwinding, wijs genoeg om ‘m via de “cloud” op te zoeken en blijkt dat-ie nog gewoon in het hotel is en via “find my iPad” (dan gaat-ie luid piepen) vinden we ‘m uiteindelijk in de voorraadkast in de tas van een medewerker van het hotel…. De jonge dame blijft volhouden dat ze ‘m van plan was om af te geven bij de receptie, maar wij worden boos en met lichte drang brengen we haar naar de receptie. En dat  is nu juist een doodzonde hier in de USA! Je mag niemand aanraken.  Heb – tegen m’n zin in – m’n verontschuldiging aangeboden, handen geschud en vervolgens zijn we vertrokken….

...vertrokken voor de lange tocht naar Austin; vandaag zo’n 9 uur en morgen nog eens ruim 5 uur. Nog in Tucson komen we langs de "Boneyard"; daar staan duizenden(!) vliegtuigen - vanwege het droge klimaat - opgeslagen, om uiteindelijk waarschijnlijk te worden ontmanteld. Militaire vliegtuigen maar ook heel veel 737's, 747's....
't Mooie van Amerika is dat we onderweg op onze satellietradio een golfzender hebben die de hele 3e ronde van begin tot einde verslaat. (en 's avonds in het hotel krijgen we op tv de volledige herhaling op Golfchannel. Maf dat we daar 3 dagen hebben rondgewandeld. Prachtige beelden vanuit de Snoopy de zeppelin, die de hele dag boven de baan brommend z'n rondjes maakt.

De routeplanner geeft bij vertrek aan dat we na 751 km voor het eerst moeten afslaan; miles and miles of Texas!