nog meer ratten

De trip naar de Mekong Delta begint slecht; de heren komen een half uur later dan afgesproken voorrijden bij het Majestic. Daar kunnen we niet goed tegen. Als later blijkt dat we niet te beloofde boottocht gaan maken zijn de rapen helemaal gaar; we worden gedropt bij een vroegere Vietcong basis en door een jonge dame in een klein bootje rondgevaren in het mangrove bos. Dat hadden we ons iets anders voorgesteld….. Morgen nog een kans, dan worden we om 8 uur met een boot opgepikt om naar een drijvende markt te varen en - zoals we begrijpen - ook wat programmaonderdelen van vandaag te bezoeken. En dat dan allemaal binnen 2 uur, want daarna staat er een autotocht van zo’n 7 uur richting Phan Thiet [faan tjet] op het programma.
Wanneer we rond het middaguur arriveren bij het Victoria Resort in Can Tho aan de Mekong rivier huren we 2 fietsen en rijden naar de stad. Daar vinden we ’n restaurant dat een paar lokale specialiteiten op de kaart heeft staan; gefrituurde padden en slang. Marc gaat voor de gewokte slang met paddenstoelen, Paul voor de kip (chicken….!) Een andere lekkernij hier zijn gerechten met ratten, die we onderweg wel in kooien te koop hebben zien staan, maar die we later die middag helaas niet op de markt hebben kunnen vinden. Vanavond maar ‘ns op zoek naar het juiste restaurant. (kwam er hier in het zuiden pas achter dat de restaurants waar je hond kunt eten alleen in het noorden zijn; die zijn we dus maar mooi misgelopen!)
’s Avonds met het pontje terug naar de stad. Helaas geen ratten gevonden, wel ’n leuk BBQ restaurant aan de rivier: we gooien garnalen, inktvis, beef en okra’s op het mini-bbq-tje op tafel. We krijgen ’n fles Dalat voor de prijs waarvoor je bij Elvira nog niet eens ’n glas krijgt en dan nog wel leuk geserveerd in een plastic emmer met ijsblokjes…. Het pontje terug in de pikdonkere zwoele avond maakt de avond af!


De boottocht van de volgende ochtend maakt alles goed; we bezoeken eerst uitgebreid de drijvende markt (voor waren die op het water verhandeld worden behoeft geen belasting betaald te worden, vandaar dat het er zo druk is!), we gaan aan wal en wandelen over de markt (daar vind Marc voor 12.000 VND (€ 0,50!) een handgemaakte clay-pot; ’n soort römertopf die veel gebruikt wordt in de Vietnamese keuken. Nu maar hopen dat-ie heel zal aankomen in Leiden…) en later door ’n klein dorpje. Daar bezoeken we ’n restaurantje waar je in één van de vele kooien een beest kan uitzoeken die je klaargemaakt op je bord wilt. Volop keuze uit pythons, stekelvarkens, krokodillen en er zitten ook 2 sippe aapjes te wachten. Gelukkig hebben we flink ontbeten en zijn we nog niet aan de lunch toe….
De rit van Can Tho naar Phan Thiet was geen genoegen; de beloofde 7 uren werden er 9 in verband met de verkeersdrukte rondom Saigon en het extreem trage vrachtverkeer. De verkeersader van Saigon naar Hanoi (de AH 1) is een 2-baansweg met brede vluchtstroken; dit betekent dat we links en rechts inhalen, terwijl motorbikes ook hier maar doen waar ze zin in hebben. De fles wodka overleeft een van de noodstops niet; de rest van de reis hangt er ’n heerlijke lucht in het minibusje! De arme Dic zit 9 uur – bijna aaneengesloten – achter het stuur en moet , nadat hij ons heeft afgezet weer 4 uur terug naar Saigon. We proberen duidelijk te maken dat we dat onverantwoord vinden…
Wij zijn inmiddels gearriveerd in het paradijs. Zelfs in het pikkedonker kunnen we zien dat dit een prachtig resort is. We zijn heel blij dat onze ‘garden-view’ bungalow wordt geupgrade tot één met ‘beach-view’ . En met het geluid van de branding (op nog geen 10 meter van ons terras) op de achtergrond vallen we onder onze klamboes in slaap.
(http://www.victoriahotels-asia.com/eng/hotels-in-vietnam/phan-thiet-beach-resort-spa)


Onderweg treffen we dit tafereeltje aan: zo wordt je dus slapende rijk. Voor een beetje rat betaal je namelijk al gauw US$ 5 !