Vol van zin vertrekken we vrijdag rond half tien richting de West Coast. De eerste etappe naar El Paso - op de grens van Texas en New Mexico - duurt bijna 10 uur. We logeren als vanouds bij een la Quinta Motel (we hebben genoeg punten voor een gratis nacht!) en eten bij “Famous Dave’s”.
Je rijdt hier bijna voor niks; de benzine – en dan wel de duurste versie – kost hier nog maar 35 eurocenten per liter.... Dat is prettig als je van plan bent om 3500 miles (x 1,6 voor km’s) te rijden!
Nog steeds met stralend weer rijden we de volgende weg door naar Tucson (zo’n 5 uur); de woestijn verandert met het uur van uiterlijk. Met de heerlijk rustige brede wegen en de cruisecontrol aan zoeven we richting het westen en hebben ’s middags tijd om het Saguaro National Park East door te rijden en zelfs om nog even bij het zwembad van de Days Inn te liggen. ’s Avonds moeten we weer een half uur wachten voordat we een tafeltje krijgen bij de Texas Roadhouse; veel vlees, baked potatoes en veggies.
Het laatste stuk van de 1400 miles – van Tucson naar San Diego – rijden we in 6 uur. Als we rond 4 uur ’s middags midden in de stad aankomen bij ons hotel is het uitgestorven op de weg; dat komt omdat op dat moment de Super Bowl (landelijke finale van American football in Tampa, Florida) in alle 50 staten het leven een paar uur stil legt.’s Avonds in het restaurant van het hotel zit een hele club fans met veel kabaal de wedstrijd te volgen op de flatscreens. Wij begrijpen er geen zak van..... We hebben bij een internetwedstrijd gegokt op Arizona; Pittsburg wint...!
Het hotel ligt midden in het gezellige ‘Gaslamp District’ - het oude c
entrum van de stad - en is een prachtig verbouwd oud pand. De originele liften zijn uit 1913 en op een bordje in de lift staat vermeld dat deze in 1913 de snelste ter wereld waren en dat ze nu noge even snel gaan als toen maar dat de wereld nu iets sneller gaat. In ieder geval duurt het een hele poos om op de 9e verdieping aan te komen.
In het informatieboek op de kamer staat een uitgebreide beschrijving van wat te doen bij een aardbeving (Drop, Cover and Hold on!); da’s een rustgevend gevoel! Maar ja, dit gebouw staat er ook wel weer sinds begin 1900. Ze wachten hier nog steeds op de ‘big quake’....
Je rijdt hier bijna voor niks; de benzine – en dan wel de duurste versie – kost hier nog maar 35 eurocenten per liter.... Dat is prettig als je van plan bent om 3500 miles (x 1,6 voor km’s) te rijden!
Nog steeds met stralend weer rijden we de volgende weg door naar Tucson (zo’n 5 uur); de woestijn verandert met het uur van uiterlijk. Met de heerlijk rustige brede wegen en de cruisecontrol aan zoeven we richting het westen en hebben ’s middags tijd om het Saguaro National Park East door te rijden en zelfs om nog even bij het zwembad van de Days Inn te liggen. ’s Avonds moeten we weer een half uur wachten voordat we een tafeltje krijgen bij de Texas Roadhouse; veel vlees, baked potatoes en veggies.
Het laatste stuk van de 1400 miles – van Tucson naar San Diego – rijden we in 6 uur. Als we rond 4 uur ’s middags midden in de stad aankomen bij ons hotel is het uitgestorven op de weg; dat komt omdat op dat moment de Super Bowl (landelijke finale van American football in Tampa, Florida) in alle 50 staten het leven een paar uur stil legt.’s Avonds in het restaurant van het hotel zit een hele club fans met veel kabaal de wedstrijd te volgen op de flatscreens. Wij begrijpen er geen zak van..... We hebben bij een internetwedstrijd gegokt op Arizona; Pittsburg wint...!
Het hotel ligt midden in het gezellige ‘Gaslamp District’ - het oude c
entrum van de stad - en is een prachtig verbouwd oud pand. De originele liften zijn uit 1913 en op een bordje in de lift staat vermeld dat deze in 1913 de snelste ter wereld waren en dat ze nu noge even snel gaan als toen maar dat de wereld nu iets sneller gaat. In ieder geval duurt het een hele poos om op de 9e verdieping aan te komen.In het informatieboek op de kamer staat een uitgebreide beschrijving van wat te doen bij een aardbeving (Drop, Cover and Hold on!); da’s een rustgevend gevoel! Maar ja, dit gebouw staat er ook wel weer sinds begin 1900. Ze wachten hier nog steeds op de ‘big quake’....
1 comment:
Hoi Boys, Wat zijn er weer leuke foto's om te bekijken. Toch een veilig gevoel dat de lift het nog steeds goed doet na zo'n lange tijd en dat hij zo "snel" boven is.
Wat een mooie cactus (poeptus een wat netter woord) zou ik wel op mijn balkon willen hebben. Maar jammer dat jullie die niet als handbagage kunnen mee nemen.
Blijf weer lekker genieten.
Lieve groet Loes.
Post a Comment