shark-attack....!

Op zaterdag verruilen we de rode stof van de outback voor het witte zand van de Coral Coast. Wanneer we om 7 uur beginnen met onze tocht naar Exmouth (650 km) is het al 30°C; later zal het oplopen naar de 40! Terwijl de airconditioner in Tasmanië moeite had om de camper ’s ochtends lekker warm te krijgen vecht-ie hier ’n oneerlijke strijd tegen de hoge buitentemperaturen. De camping ligt direkt aan zee en met het briesje is het heerlijk toeven hier. Het lijkt er even op alsof er zojuist ’n bus met Duitsers vertrokken is; overal kuilen op het strand… Al snel zien we de zeeschildpadden in zee zwemmen.


Met hoogtij (vanavond om 10 uur) komen ze aan land om eieren te leggen. Wij kunnen niet zo lang wachten en staan met ’n stuk of wat anderen al om 7 uur boven op ’t duin richting zee te turen. En warempel, een kwartier later komt het eerste bakbeest (zo’n 1 ½ meter lang!) het strand op schuiven. Op gepaste afstand (er zijn strikte regels voor het “schildpad-spotten”; flitsen is bijvoorbeeld uit den boze) zien we het beest uiterst langzaam richting duinen schuiven. Dan wordt het zo donker (nieuwe maan) dat we bijna niets meer zien en teruglopen naar de strandopgang. Onderweg zien we nog 3 schimmen de zee uitkomen. Wauw!!

De volgende dag eindelijk weer ‘ns wat aktie na een paar lange reisdagen. 2 Mooie wandelingen in het Cape Range NP; langs de Yardie Creek en door de Mandu Mandu Gorge. Tijdens de eerste wandeling stuiten we op “moe emoe en haar emoetjes”.


’s Middags met een gehuurd snorkelsetje heerlijk snorkelen in Turquoise Bay bij het Ningaloo Reef. Het rif is wellicht iets minder spectaculair dan de Barrier Reef ten oosten van Australië, maar daar moet je eerst 2 uur op ’n boot en hier zwem je er gewoon naar toe. Op mijn vraag aan de mevrouw van de verhuur of er haaien rondzwemmen antwoordde ze “yes the ‘reefsharks’, but they’ll probably won’t hurt you” Zo’n opmerking blijft toch door je hoofd spelen als je aan ’t zwemmen bent! De felgekleurde vissen, zeekomkommers en zeeschildpad leken me bepaald niet gevaarlijk…

Het landschap tussen Exmouth en Coral Bay (± 180 km) is ’n tikkeltje mysterieus; ’t is ’n kale vlakte (“coastal outback”) met daarin honderden enorme mierenhopen van soms wel 2-3 meter hoogte. ’n Wonderlijk gezicht. Onderweg rijden we stiekem 30 km over één van de vele ‘unsealed roads’ naar de Shothole Gorge; we mogen eigenlijk maar 12 km over dit soort wegen rijden, en dan ook alleen maar wanneer we een camping als doel hebben….’t Wasbord-rijden is nu ook bepaald geen pretje en het is telkens weer ‘n wonder dat het porselein en glaswerk het overleeft. Coral Bay is ’n gehucht met 120 inwoners aan een schitterende baai. Wel veel toeristen hier, ’t is een backpackers-paradijs. We zien hier meer campers dan we de afgelopen weken in totaal gezien hebben. Erg veel meer dan zwemmen, snorkelen en tochtjes maken (over het rif, zwemmen met walvis-haaien of reuze roggen) is hier niet te doen. ’n Baai op 20 minuten wandelen langs het strand is de broedplaats van de rif-haaien. Terwijl de fotograaf veilig op ’n duin zit, worden Paul ’s voeten als lokaas gebruikt; maar wanneer één van de jonge haaien (toch al zo’n 1½ meter lang) op het aas afkomt springt-ie snel het water uit. Shark-attack! De lafaard….. Ondanks deze kennis toch ook hier gesnorkeld; dankzij de sterke stroming en de 2 pijlstaart-roggen ’n beetje spannend.