op naar Bethlehem....

De route naar Stuurmansfontein wordt op het laatste moment nog even grondig aangepast; stukje omrijden, 1 uur extra rijtijd. We vinden opeens – net op tijd - uit dat de eerste 100 kilometer van de weg die we wilden nemen onverhard is… Na al de onverharde wegen in de National Parks hebben we daar geen zin in!

Zo wordt het bijna 5 uur inclusief een koffiestop in Loxton bij een echte Afrikaanse dame (we kopen ook 2 “pasteie” met springbokvlees als padkos (maaltijd voor als je op pad bent)) en een bezoek aan de Spar in Carnarvon voor de lokale lamskoteletten.

pasteie met springbokvlees

Het laatste stuk van de rit is 24 km onverhard vanaf de geasfalteerde R63; je moet er toch werkelijk niet aan denken dat je dagelijks  bijna een uur onderweg bent naar de dichtstbijzijnde supermarkt. En na 24 km wasbordrijden komen we aan bij een prachtige oase van Charmaine en Piet Botha; hij is schapenboer, zij runt de Airbnb/Corbelled House. Na aankloppen komt ze met de handen omhoog naar de deur; “sorry, kan geen hand geven, m’n handen zitten onder het deeg”. Het blijkt dat ze mosbolletjies - 'n Zuid Afrikaanse specialiteit - voor ons aan het bakken is! 

Ze komt ‘t later even aanbrengen (5 km heen en 5 km terug; tja het korbeel huis ligt nog 5 km hobbelen verder!) Ze komt bovendien 5 jerrycans water brengen aangezien we het water uit de watertank niet kunnen gebruiken; daar ligt sinds gisteren een dode dassie in… Dus geen stroom en geen stromend water en het is 40°C….. Tja, zo ging het ook in de 19^e eeuw, dus lekker terug in de tijd. Charmaine rijdt terug naar Bethlehem (zo heet de boerderij) en wij zijn alleen op de wereld!

heerlijke mosbolletjies ('n soort briochebrood met anijszaad)

Het huisje – nu een nationaal monument – is zo’n 200 jaar geleden door de Voortrekkers gebouwd; bij gebrek aan bomen voor de dakspanten werd het dak opgebouwd uit stenen die ze taps toe hebben laten lopen. Charmaine heeft één en ander op charmante wijze gerenoveerd en gemeubileerd . Bovendien staat het huis vol met rozen uit haar “lusthof” en hangen er overal heerlijk geurende bossen rozemarijn. Vlak achter de keuken is  ‘n vuurplek omringd door een hoge rand opgestapeld dorre takken. Omdat we tijdens het weerbericht op de TV hadden gezien dat er in de North Cape door de hoge temperaturen en harde wind een groot risico voor is branden en een ieder gevraagd wordt geen onnodige vuren aan te steken, hebben we voor de zekerheid maar gevraagd of onze lamskoteletten op de braai mochten. “No problem, and the wood is on the house!” Kannetje water bij de hand voor het betere bluswerk... Lekker opwarmen bij het houtvuur!

Later zijgen we neer in de klapstoeltjes op de stoep voor het huis en zien de sterren langzaam maar zeker verschijnen. Het begint er meet één (de ster van Bethlehem..?), al snel honderden, maar – zo besluiten we – uiteindelijk zijn het er zeker tienduizenden. Tot onze grote vreugde zien we er ook twee “vallen” en doen dus 2 wensen; de eerste wens is regen voor de regio, de tweede dat we de volgende dag ’n veilige rit zullen hebben. (die tweede is ondertussen uitgekomen) Geen geluid en geen lichtverontreiniging; zo indrukwekkend! De vraag “hoever het heelal door gaat” blijft maar hangen… De heerlijk Pinotage van “Kleine Zalze” (die we gelukkig ook bij de Sligro kunnen krijgen) maakt de avond compleet.

Al om 5 uur verdwijnen de sterren weer stuk voor stuk en valt er een rode gloed over de grote vlakte heen. Als de zon daarna op komt (wat ’n schitterende zonsopkomst!) gaat de temperatuur ook al weer rap omhoog. Na een paar koppen koffie en ’n verfrissende douche onder onze zelf gefabriceerde buitendouche (“die boer die trek ’n plan” is volgens Charmaine ’n bekend Afrikaans gezegde) begint rond 7 uur de langste trip van onze roadtrip. (zo’n 450 km over rustige tweebaanswegen naar het Cedergebergte) 

Na de 5 km hobbelen (het weggetje is volgens ons eigenlijk een 4x4 weggetje…) rijden we dwars door de paradijselijke tuin van de Botha’s naar hun idyllische Cape Dutch Style huis; we treffen ze rond die tijd al in de tuin en hebben een leuke gesprek; zelden zulke leuke Airbnb-eigenaren ontmoet. We willen even melden dat we het avontuur overleefd hebben, ze waren oprecht verontrust over ons welzijn met deze hitte… Zelf hopen ze op nog een paar hete nachten aangezien er zich dan blijkbaar zomerregens zullen gaan opbouwen. En na 5 jaar droogte zitten ze daar om te springen. We wensen ze veel regen toe!

Zij wensen ons ‘een zalig kerstfeest’ en we verlaten huize “Bethlehem”. Rijden vervolgens – als de 2 wijzen uit het oosten – richting het westen….