panic button

Onderweg naar onze volgende bestemming – Sanddrift, vlakbij het Tsitsikamma NP – maken we in de buurt van Plettenberg een schitterende wandeling rondom het schiereiland van het Robberg NR. Veel klimmen en dalen, dreigende luchten en stinkende zeehonden… Het is één van de populairste hikes in de omgeving en dan ook nog eens zaterdag, dus er zijn veel wandelaars! Wanneer we na 2 uur weer in de auto stappen begint het te regenen, en dat blijft het doen tot in de volgende ochtend.

Robber NR

De schoorsteen van de BBQ is niet echt regenproof; het vuur dat Paul ’s avonds met veel beleid heeft opgebouwd wordt net zo snel weer uitgeblust door de stortregen door de schoorsteen. De boerewors verdwijnt dus maar in de koekepan en het knoflookbrood in de oven. Toch iets minder romantisch!

Het boerderijtje dat we voor 2 nachten geboekt hebben is op zich prima, maar staat in the middle of nowhere. Het feit dat we bij het inchecken een sleutelbos met 6 (!) sleutels en een afstandsbediening voor 2 verschillende alarmsystemen plus een panic button overhandigd krijgen geeft me een zeer unheimisch gevoel… Als de regen en wind ’s nachts langs het huis gieren hoor ik  ’n zwik boeven aan de deuren rommelen, die het gemunt hebben op onze ‘skootrekenaar’ Tja de nieuwsberichten van de laatste tijd vanuit Zuid Afrika over moorden op witte boeren en de inbraak in Spanje – terwijl we lagen te slapen – van een paar jaar geleden zullen daar wel aan meehelpen….

Als de regen halverwege de ochtend stopt beginnen we aan onze verkenning van het Tstitsikamma NP en rijden het rijtje hoogtepunten (the Bigtree, de Bloukransbrug met z’n mallotige bungeejumpers en de wandeling over de hangbruggen) af. Het van oorsprong Mozambikaanse gerecht “piri piri kippenlever”, dat we tijdens de lunch proberen is heerlijk en ga ik zeker binnenkort ‘ns zelf maken. Het is blijkbaar een reuze populair gerecht in Zuid Afrika; Jan Braai himself maakt het klaar in z’n potjie op z’n braai-vuurtje!

Zonder de panic button te hebben moeten indrukken en met een zucht van verlichting rijden we 2 dagen later weer verder. Ondertussen zijn we via Jeffrey’s Baai beland in St Francis Bay. Een chique badplaats met veel rieten daken, mooie surf-golven en 2 golfbanen. The St Francis Links is ontworpen door Jack Nicklaus en staat ook nog ‘r eens op de 7^e plaats in de top 10 van banen in ZA.

Het is inderdaad een schitterende linksbaan (voor de niet-golfers: golfbaan aan de kust in duinlandschap, geen bomen) en zoals het linksbanen betaamt staat er een flinke wind. De caddiemaster noemt het een breeze, maar volgens ons is het zeker windkracht 7 á 8… Er staat een hele rits buggies klaar (met naam en al), maar wij zijn bijna de enigen die de baan in gaan. Al snel blijkt waarom. De holes met tegenwind zijn onmogelijk te spelen en de holes met wind mee vallen ook niet mee… Ach ja, we zijn weer even van de straat! (en de surfers hebben dolle pret)

Het Airbnb appartement heeft een prachtig uitzicht op zee en heet dan ook zeer gepast ‘as close tot the beach as possible’; ‘n hele mond vol maar je moet natuurlijk op de één of andere manier de aandacht trekken tussen de overvloed van appartementen. Ook fijn dat er een wasmachine in de keuken staat, moet zo nu en dan gebeuren. Het ligbad staat voor een groot raam met uitzicht op de oceaan. Wodkaatje erbij en genieten maar!

Na anderhalve week toeren langs de Garden Route gaan we morgen naar het noorden; eerst 2 dagen safari in Addo, qua grootte het 3^e park van het land, en daarna richting Karoo (Khoisan voor “halfwoestijn”). De Karoo is trouwens een landstreek die iets groter is dan Duitsland… Van de ietwat frisse en vochtige kuststreek naar de warmte van de woestijn… We gaan richting de 37°C!

Oh ja, een ‘skootrekenaar’ is natuurlijk het Afrikaanse woord voor laptop!

"a bath with a view..."