the whale coast

Ter viering van ons beider zestigste verjaardag en omdat British Airways een geweldige deal had voor vroegboekers vliegen we voor het eerst van ons leven in de businessclass, bestemming Kaapstad. En hoe feestelijk is dat! ’t Is niet alleen de stoel (die helemaal plat kan en dus voor heel wat uurtjes slaap zorgt), de beenruimte en de lounges, maar het zijn ook de geweldige service en heerlijke maaltijden (geweldig 3-gangen menu en gepocheerde eitjes bij het ontbijt). En dan het gevoel van rust; er staan daar boven maar 20 stoelen, dus ’t voelt aan als een privé jet….

Lekker met een cognacje en met de beentjes languit naar de nieuwe versie van de “Lion King”  kijken (om alvast in de in de safari stemming te komen..) en in slaap vallen. Plus dan ook nog eens het feit dat het een hele fijne vlucht (zonder turbulentie) was maakt het smaken naar meer… ’t Zal wellicht bij deze ene keer blijven, maar we hebben in ieder geval de terugreis nog voor de boeg!

Eenmaal geland – een paar minuten vroeger dan gepland – hebben we binnen een uur de bagage, Randen, simkaart en auto opgepikt. En nog eens anderhalf uur later arriveren we (op schematijd!) bij “the Vishuis” in Hermanus, waar gastheer Marc al onrustig voor de deur heen en weer dribbelt. Hij heeft een rits oude vissershuisjes omgebouwd tot 5 prachtige – en geweldig ingerichte – cottages. En terwijl Bep ons heeft verzekerd dat het altijd hard waait en koud is in Hermanus is het een heerlijke zomerse middag als wij aankomen.

Hopestreet 7, Hermanus

Een dag later blijkt ze helaas toch nog gelijk te krijgen… Tijdens een wandeling naar de top van de Lemoenkoppie in de Fernkloof waait het zo hard dat we daadwerkelijk omwaaien en besluiten het laatste stuk maar over te slaan. Omvallen zo hoog in de bergen is niet handig…. Onder het motto “elluk nadeel heb se foordeel” is er later die dag een spectaculaire branding wanneer we het Cliff Path aflopen op zoek naar walvissen. Van juni tot ergens in november komen allerlei soorten walvissen vanaf de Zuidpool  hier in het warme water van de baai hun jongen baren. Had al gelezen dat er dit jaar - mede door de  “global warming”- minder walvissen zijn, maar hebben uiteindelijk een stuk of wat walvissen gespot vanaf de wal. Maar laten we eerlijk wezen; ze waren ver weg en alleen staarten en van die luchtspuiten. Toch waren alle spotters op de wal welhaast in extase…

walvis!

's Avonds is 't te winderig en te fris om de braai aan te steken... Dan maar "experimenteren"met een recept uit de locale Allerhande: "creamy biltong pasta". In dit geval met "moist"biltong, oftewel niet helemaal gedroogd. Heb geen idee of dat in Nederland verkrijgbaar is, maar als dat zo is dan is het een lekker recept om 'ns te proberen! (zie recept onder aan deze blog). Ondertussen uitgevonden dat de Food Lover's Market inderdaad een mooie supermarkt is en dat de Checkers - met m'n vaste klantenkaart - goeie aanbiedingen heeft. Altijd leuk om boodschappen te doen in vreemde streken!

Ook leuk om zo nu en dan uit eten te gaan; had m'n zinnen gezet op the Barefoot Cook en dat is goed bevallen; gezellig klein restaurantje, lekker in de binnentuin gezeten. Behalve dat het heerlijk was, zag het er ook prachtig uit (zie fotoalbum) en was het waanzinnig goedkoop; uiteindelijk betaalden we voor 3 gangen en een fles wijn slechts €42....

moist biltong

De volgende dag op de Hermanus Golfcourse valt er zo nu en dan buitje (ze zijn hier ondanks de zondvloed van een week geleden blij met elke druppel) en schijnt de zon soms uitbundig. En, jawel Bep, de wind blijft een factor van belang. De fairways zijn gelukkig breed, dus een beetje links of rechts is niet zo’n probleem. Het grootste probleem zijn de vierballen die voor ons lopen en het allemaal erg op hun gemak doen….’t Afrika-gevoel wordt versterkt door de springbokkies die hier en daar de fairways kort houden.

Tijdens onze eerste serieuze hike in het Kogelberg National Reserve, we zijn nog maar net een half uur aan het wandelen, begeeft eerst de ene zool van m’n wandelschoenen  het en binnen een paar minuten de andere ook. Hoe bizar kan het zijn..? Met de 2 zolen in m’n hand strompelen we terug naar de auto (en ander schoeisel), en vervolgen we ons ritje langs de kust (en de pinguïnkolonie bij Stoney Point) over de R44 (ook wel de ‘Clarence Drive’ één van de mooiste routes van Zuid Afrika).

Kogelberg NR,voordat de zolen loslieten....

Tja, die schoenen waren 14 jaar oud (heb ze gekocht vlak nadat we zijn gestopt met werken); die hebben dus hun diensten bewezen. Maar wel een lullig moment om het op te geven! Heel wat kilometers - op bijna alle continenten - hebben we gedrieën  gewandeld…. Inmiddels een nieuw paar (helaas niet ingelopen) wandelschoenen gekocht. Ben benieuwd hoe dat overmorgen zal gaan…

We verlaten the Vishuis met ’n flinke wind tegen richting Swellendam, één van de oudste Nederlandse nederzettingen in Zuid Afrika.