De volgende dag lag er ook één in de BBQ.
Volgens de eigenaresse legt ze bij voorkeur haar eieren op hoog niveau (dus ook
soms op ons aanrechtblad, naast de waterkoker) om de otters in de tuin te slim
af te zijn… Slimme vogel! (maar ja,ze had geen rekening met ons gehouden)
Diezelfde middag zat er een ander bijzonder vogeltje op het tuinhek. Kon ‘m zo gauw niet vinden op het internet en in zo’n geval is een Appje naar onze buurvrouw Ans vaak een uitkomst. Per ommegaande kreeg ik bericht dat het een Paradise Flycatcher betrof. En duidelijk is dat er met die 3 ezels heel wat vliegen zijn om te vangen. Nog zo’n slimmerd, en mooi bovendien!
 |
| Paradise Flycatcher |
Vlak naast het stadje ligt het Bontebok NP; ’t park
is in de jaren 30 van de vorige eeuw opgericht om de laatst 30 overgebleven
bontebokken van uitsterven te behoeden. Ondertussen zijn het er zo’n 200, dus
erg productief lijken ze niet te zijn… Kleinste National Park van het land,
maar wel heel leuk om het safarigevoel te krijgen en het spotten weer onder de
knie te krijgen.
We hadden overigens ruim op tijd de “Wild Card” (’n
toegangspasje voor alle National Parks en National Reserves) aangevraagd, maar
die is – ondanks veel heen en weer ge-email en hoewel aangetekend verstuurd –
nooit gearriveerd! (kostte bijna €300!) Uiteindelijk mochten we de bevestiging
van de betaling gebruiken als entree-bewijs en dat is tot nu toe gelukkig steeds
gelukt. Wel elke keer een hele administratie om de parken binnen te komen….
De wandelschoenen worden getest in het Marloth NR met
een heftige klim en ruim 10.000 passen (en 90 verdiepingen!) volgens de
stappenteller op m’n telefoon. Zonder een centje pijn komen we weer beneden aan
bij de auto. Gelukkig deze keer geen wind en geen zon, dus comfortabel
wandelweer.
En hoewel we het niet van plan waren hebben we ’s middags
ook nog eens 9 holes gespeeld op de Gholfklub Swellendam, naar verluid
één van de mooiste 9-holesbanen van het land (dat komt dan voornamelijk door de
spectaculaire achtergrond, want de baan heeft flink te lijden van de
aanhoudende droogte)
Uiteindelijk komt de teller bijna op 20.000 stappen die
dag, dus een warm bad is heerlijk om bij te komen. Ondanks de droogte (en de bijbehorende
“baad-schaamte”) toch het bad vol laten lopen; de komende dagen wordt er veel
regen verwacht, dus dat komt wel weer goed, me dunkt!
Door dat rondje golf kwam ons bezoek aan de Drostdy
in het geding, maar omdat we niet als cultuurbarbaren te boek willen staan zijn
we vóór de rit naar Mosselbaai naar het
museum gegaan. Per slot van rekening hebben onze voorouders - en met name Hendrik Swellengrebel - daar rond 1745 voor
de Landdrost allerlei gebouwen neergezet, daar moeten we – ondanks het feit dat
ze zich misschien niet al te netjes hebben gedragen ten opzichte van de lokale bevolking
– respect voor hebben! Geeft een mooi beeld van de tijden van weleer…
No comments:
Post a Comment