Himba's!

De KLM kreeg meer reizigers dan verwacht en zette ’n groter toestel in voor de reis naar Johannesburg.  Het grotere toestel had ’n hogere kruissnelheid zodat we flink wat vroeger arriveerden, maar het nadeel was dat het ’n andere stoelconfiguratie had waardoor onze zorgvuldige uitgekozen – en al lang van te voren gereserveerde -  stoelen niet meer aan het gangpad bleken te staan…. (Kut Luchtvaart Maatschappij….) Gelukkig viel er uiteindelijk wat te schuiven en kon Paul toch de benen enigszins strekken. De KLM profileert zich echt als Nederlandse maatschappij; bij de maaltijd kregen we rode kool met ’n gehaktbal en ’n heerlijke Bosche bol als toetje! Ook ’n prima Nederlandse film die de dag voor ons vertrek pas in de bioscoop in première was gegaan; “Alleen maar nette mensen” , waarin de hoofdrolspeler valt op donkere vrouwen met forse boezems en enorme derrieres. We hebben inmiddels door dat-ie z’n heil hier in Windhoek moet gaan zoeken!

Aangekomen in het hotel op de luchthaven – rond 10 uur ’s avonds – bleek onze reservering gecancelled, want niet betaald en het hotel “fully booked” . Da’s nog ‘ns ’n fijn begin van een reis…. Na wat héén en weer geklets bleek er toch ’n kamer beschikbaar en konden we  alsnog ’n paar uurtjes pitten. Nu maar hopen dat onze creditkaart niet(nogmaals)  belast zal worden…

Niet lang gepit, want de volgende ochtend vertrok het vliegtuig naar Windhoek al weer vroeg, zodat we de eieren met boere wors  in ’n rap tempo naar binnen moesten werken. Eenmaal gearriveerd in Windhoek blijkt de Olive Grove Guesthouse ’n oase van rust en bijzonder stijlvol oord  in de verder ietwat rommelige en oninteressante stad. Hoewel je hier in Namibië op zaterdag na 13.00 uur en zondag de hele dag geen alcohol kunt kopen toch nog ergens in ’n Pick n Pay wat biertjes kunnen scoren.  Op de markt de eerste Himba’s in ’t vizier gehad; de Himba’s zijn bekend om hun oranje-bruine kleur, bijzondere haardracht en zeer beperkte kledij. De Himba’s wonen alleen in het hoge noorden van Namibië, het enige gedeelte van het land dat we tijdens onze rondreis overslaan.

Tijdens de thee op het gezamenlijke terras en later tijdens het diner worden we overspoeld met verhalen en tips door onze buurman Bram, ’n gepensioneerde – en volgens ons ietwat dementerende – orthopedisch chirurg uit Aerdenhout. Zijn vrouw en hij sluiten morgen hun rondje af en hebben alleen maar positieve verhalen, tot vervelens toe….En wanneer de verhalen over de reis eindelijk op zijn gaat hij net zo enthousiast verhalen over het project in Kenia (’n orthopedisch ziekenhuis) dat hij daar met ’n stichting aan het opstarten is. Hij vliegt morgen dan ook door naar Nairobi. ’n Bijzondere man.

Morgen begint voor ons de grote reis; eerste bestemming is Okonjima en de Africat foundation (zie  filmpje). Het was volgens Bram het hoogtepunt van hun reis; nooit zo fijn om met ’n hoogtepunt te beginnen…..