’s Avonds in Okaukeujo installeren we ons na het avondeten
met ’n glas wijn in de hand op één van de vele bankjes die rond de befaamde
waterhole staan. We hebben geen idee wat ons te wachten staat. Op het maanlicht
en ’n paar spotlights na is het inmiddels pikkedonker. De eerste 20 minuten gebeurt er niets, maar
dan start er een spektakel dat strak georkestreerd lijkt te zijn…. De ouverture is voor 6 giraffen en 4 jakhalzen,
terwijl tijdens de entr’acte een neushoorn (!) tevoorschijn komt die zich ’n
poosje tegoed doet aan het water. Nog voor zijn act over is denderen er meer
dan 30 olifanten van links uit de
coulissen; ze baden en laven zich zo’n 20 minuten en gaan dan stuk voor stuk v
ia de rechterzijde weer af. En net wanneer we denken dat de show over is komt
er als epiloog ’n leeuwen-echtpaar uit het donker tevoorschijn! Ze maken eerst
nog wat schijnbewegingen richting ’n antilope, maar al snel lonkt het water.
Als de leeuwen vertrokken zijn komen de de giraffen en neushoorn – die door de
olifanten en leeuwen verjaagd waren – weer terug en als ’n soort toegift buigen
de lange giraffen zich weer statig richting het water. Het publiek wordt
gemaand stil te zijn dus geen staande ovatie, maar je voelt dat iedereen – er
staan inmiddels ontzettend veel mensen -
overdonderd is.
generale repetitie bij de waterhole...... |
Eerder die dag – tijdens onze reis van oost naar west dwars door Etosha – staan we bij
verschillende waterholes stil. Twee keer treffen we grote kuddes olifanten; één
keer de “ghost elephants” die door het baden en het witte zand als spierwitte spoken
door het park trekken. Aan de rand van de zoutpan worden we door ’n tegenligger
gewezen op drie leeuwinnen die in de schaduw van ’n mopanetree liggen uit te puffen. ’n Gelukstreffer!
op de plaats rust! |
Okaukuejo is een waanzinnig druk camp, met ’n camping en
allerlei andere soorten accommodatie; de ‘waterhole chalets’zijn gloednieuw en
staan aan de rand van de waterhole, de onze
kijkt er als één van de weinige
direkt op uit. Al weer ’n prachtige verblijfplaats en in onze ogen zeker geen
(geboekte) toeristenklasse….
De volgende dag begint de tocht met ontberingen; vanaf dan
1500 km gravelroad…..(de komende weken zullen we heel weinig asfalt meer zien)
Nadat we in Outjo bij ’n garage het mankement hebben laten repareren en in
Khorixas de tank voor de zoveelste keer hebben laten vullen (het wordt
aangeraden om bij elk tankstation dat je tegenkomt te tanken), gaat de motor in
de 4-wheel-drive-stand, de bandenspanning omlaag en karren maar. Al snel blijkt
dat de wegen niet overal even goed zijn en het is dan ook ’n godswonder dat
onze Suzuki na ’n paar uur ‘wasbord rijden’ niet uit elkaar valt! Het landschap
van Damaraland wordt overigens steeds mooier; dat maakt ’n boel goed. Bovendien
bezoeken we onderweg het “Petrified Forest” (versteende bomen die 280.000.000
jaar geleden in Midden Afrika nog leefden) en de 6000 jaar oude rotstekeningen
van de bosjesmannen bij Twijfelfontein (’n bron die soms wel en soms geen water
geeft). Beide attracties worden druk bezocht, dus er is toch nog best wat
verkeer hier in deze ‘uithoek’.
Hoewel sinds de onafhankelijkheid Engels de officiële
voertaal is wordt er nog steeds veel Afrikaans gesproken. Zo rijd je midden in
de rimboe en staat er ’n bord met “Geen Toegang”….. Hier in Damaraland wordt
ook de “kliktaal”gesproken; les 1 van de korte cursus was niet voldoende om de
conversatie te kunnen volgen, maar wel leuk om de verschillende kliktonen te
kunnen onderscheiden. Halverwege de vrijdagmiddag arriveren we - na 4 uur
hobbelen – bij Camp Kipwe. Er is maar
één woord dat deze lodge kan omschrijven: WAUW! (zie link) Onze kamer is
inderdaad in de rotsen gebouwd en de badkamer ligt buiten tussen de
rotsblokken. Dat houdt ook in dat je tijdens het wateren en douchen ’n schitterend uitzicht over het
landschap van Damaraland hebt. En vanaf de hoogste rots heb je met ’n sundowner
in je hand ‘n 360° uitzicht over de omgeving, die door de ondergaande zon
vuurrood kleurt. Alweer: wauw!
uitzicht vanaf de "water-hole"! |
1 comment:
Leuk om zo snel toch weer wat van jullie te horen.
Wat zijn jullie verhalen leuk, je ziet gewoon voor je wat zich afspeelde, zeker als je de musical hebt gezien.
En uit de verhalen kun je merken dat jullie met volle teugen
genieten, en zo genieten wij weer van jullie foto's.
We willen blijven genieten, dus wachten vol spanning op het volgende verhaal.
Liefs Loes.
Post a Comment