local rules

Storey Creek blijkt – zoals de scorekaart al zegt – “a course in nature”! ’n Mooi regenwoud is omgebouwd tot een prachtige 18 holes baan met hier en daar wat herten en enorme bomen . We spelen samen met 2 actieve leden van de club die ons niet alleen speeltips geven, maar ook verhalen hebben over alle inns and outs van de baan en de club. Zo blijkt er op de donderdag/seniorday een local rule te gelden die zegt dat wanneer je (één van de vele) bomen raakt je bal mag oprapen en mag plaatsen op de plek waar je denkt dat-ie eigenlijk geland zou zijn……Helaas spelen wij op maandag.
Na de overtocht naar het vaste land, een overnachting in Lund, nog een ferry-tocht door een fjord en een wandeling van 8 km naar Skookumchum Narrow staan we ruim 24 uur later weer op zo’n schitterende golfbaan in Sechelt (spreek-uit: Siesjelt). Deze keer haakt Dan na hole 1 voor 9 holes aan; hij heeft voor hij startte ’n dozijn gloednieuwe Nike ballen gekocht; na 9 holes zijn ze bijna allemaal verdwenen….Wanneer hij op een par 3 zijn derde afslag het bos in dreigt te slaan, maakt hij ’n aantal airshots (“missers”) waarna wij opmerken dat dat welhaast de enige manier is om z’n bal in het spel te houden. Gelukkig moet-ie er om lachen…..

Alles bij elkaar zo’n 15 km gewandeld vandaag en dus liggen we ’s avonds uitgeteld naar ’n film op de laptop te kijken. Bij toeval kiezen we ’n film (“the Edge”) waarin 2 mannen ’n paar keer worden aangevallen door ’n enorme beer. Dat zal de gemoedsrust tijdens onze komende wandelingen niet bevorderen….
De volgende dag beginnen we niets vermoedend aan een fietstocht door de Othello Tunnels en de Coquihalla Valley bij Hope. Halverwege een bospad staan we echter plotsklaps als aan de grond genageld: beer in de berm! We bedenken snel wat ook al weer de regels zijn bij een bear-encounter. We hebben nog geen ‘bear-spray’ (soort pepperspray) en geen speren (zoals de heren uit de film van gisteravond); we houden dus maar gepast afstand. Als hij na een paar minuten nog steeds niet verdwenen is fietst Paul (’n echte vent!) dan toch maar richting beer en schommelt het beest uiteindelijk het bos in. Terug fietsen we via de geasfalteerde weg; door de hoogteverschillen haast niet te doen, maar 2 beren op één dag zou teveel zijn…..