Zondag...
....rijden we een stuk over de “Cuarenta” (zeg maar de ‘Route 66’ van Argentinië) dwars door de Patagonische steppe. Nog maar net buiten het dorp zien we een roedel guanaco’s (een soort lama’s)
de straat over springen. Volgens de kaart is de weg grotendeels onverhard, maar gelukkig blijkt uiteindelijk dat dat nog maar 30 km (van de 215) nog niet geasfalteerd is.
We hadden eigenlijk geen idee wat we ons moesten voorstellen bij El Chalten en het noorden van het NP. Nu, het staat inmiddels met stip in de lijst van hoogtepunten van de reis bijgeschreven!
Mede door het stralende weer hebben we hier een paar spectaculaire wandelingen gemaakt, waarbij de condors (kunnen een vleugel-spanwijdte van 3 meter hebben!), die ’n poosje boven onze hoofden cirkelden, de slagroom op de taart waren!
El Chalten zelfs is een dorp van niks (het bestaat pas sinds 1985), maar is duidelijk van plan om net zo’n toeristenplaats te worden als El Calafate. Het bulkt hier van de backpackers en doorgewinterde wandelaars; het dorp is dan ook gebombardeerd tot “hiking capital”van Argentinië.
De wandeling die we op...
..Maandag...
...maken duurt zo’n 6 uur en is een mooie training voor de wandeling van ruim 7 uur die we later deze week in Torres del Paine NP van plan zijn te maken. Als we net zulk prachtig weer hebben als vandaag zal dat zeker gaan lukken. Als we bij ons eindpunt - het tweede uitzichtspunt - arriveren en nog veel mensen omhoog zien klimmen naar de derde, gaan we even twijfelen. Besluiten toch maar niet die 2 uur extra (+ enorme klim) te gaan doen en zijn daar uiteindelijk blij mee als we – weer beneden in het dorp – met een pilsje zitten uit te hijgen in de zon.
Dinsdag...
...rijden we de RN 40 weer terug, maar hebben voordat we vertrekken nog tijd om een korte wandeling (van 3 uur) te maken. Bijkomend voordeeltje van al dat klimmen en klauteren is dat de broekriem weer zonder al te veel sjorren in het oorspronkelijke gaatje sluit....!
Bij het vullen van de tank van de huurauto komt de tankbediende met alle verhalen over Maxima, Goelit en van der Sar; hij weet zelfs bijna alle eredivisieclubs op te noemen. Leuk zo’n conversatie....
’s Avonds weer heerlijk in het Design Suites Hotel, dus hup
het bubbelbad in! (leuk detail: tijdens het douchen heb je door de glazenwand die de badkamer van het slaapgedeelte scheidt prachtig uitzicht op het meer)
Woensdag...
...zullen we ’s ochtends vroeg in de bus stappen voor een rit van ongeveer 5 uur naar Puerto Natales. Pikken daar een huurauto op om (in zo’n 2 ½ uur) naar het Torres del Paine NP te rijden, we zijn dan inmiddels weer terug in Chili voor ’n paar dagen.
Wat het weer betreft; Patagonie staat bekend om guur, regenachtig weer, maar wij treffen dat – zoals je in het fotoalbum kunt zien – gelukkig anders. Het is zelfs zo, dat we elke keer als we ergens aankomen te horen krijgen dat het de afgelopen tijd erbarmelijk is geweest en dat het zojuist is omgeslagen...Zou er iemand op onze schouder meereizen...?
....rijden we een stuk over de “Cuarenta” (zeg maar de ‘Route 66’ van Argentinië) dwars door de Patagonische steppe. Nog maar net buiten het dorp zien we een roedel guanaco’s (een soort lama’s)
de straat over springen. Volgens de kaart is de weg grotendeels onverhard, maar gelukkig blijkt uiteindelijk dat dat nog maar 30 km (van de 215) nog niet geasfalteerd is.We hadden eigenlijk geen idee wat we ons moesten voorstellen bij El Chalten en het noorden van het NP. Nu, het staat inmiddels met stip in de lijst van hoogtepunten van de reis bijgeschreven!
Mede door het stralende weer hebben we hier een paar spectaculaire wandelingen gemaakt, waarbij de condors (kunnen een vleugel-spanwijdte van 3 meter hebben!), die ’n poosje boven onze hoofden cirkelden, de slagroom op de taart waren!
El Chalten zelfs is een dorp van niks (het bestaat pas sinds 1985), maar is duidelijk van plan om net zo’n toeristenplaats te worden als El Calafate. Het bulkt hier van de backpackers en doorgewinterde wandelaars; het dorp is dan ook gebombardeerd tot “hiking capital”van Argentinië.
De wandeling die we op...
..Maandag...
...maken duurt zo’n 6 uur en is een mooie training voor de wandeling van ruim 7 uur die we later deze week in Torres del Paine NP van plan zijn te maken. Als we net zulk prachtig weer hebben als vandaag zal dat zeker gaan lukken. Als we bij ons eindpunt - het tweede uitzichtspunt - arriveren en nog veel mensen omhoog zien klimmen naar de derde, gaan we even twijfelen. Besluiten toch maar niet die 2 uur extra (+ enorme klim) te gaan doen en zijn daar uiteindelijk blij mee als we – weer beneden in het dorp – met een pilsje zitten uit te hijgen in de zon.
Dinsdag...
...rijden we de RN 40 weer terug, maar hebben voordat we vertrekken nog tijd om een korte wandeling (van 3 uur) te maken. Bijkomend voordeeltje van al dat klimmen en klauteren is dat de broekriem weer zonder al te veel sjorren in het oorspronkelijke gaatje sluit....!
Bij het vullen van de tank van de huurauto komt de tankbediende met alle verhalen over Maxima, Goelit en van der Sar; hij weet zelfs bijna alle eredivisieclubs op te noemen. Leuk zo’n conversatie....
’s Avonds weer heerlijk in het Design Suites Hotel, dus hup
het bubbelbad in! (leuk detail: tijdens het douchen heb je door de glazenwand die de badkamer van het slaapgedeelte scheidt prachtig uitzicht op het meer)Woensdag...
...zullen we ’s ochtends vroeg in de bus stappen voor een rit van ongeveer 5 uur naar Puerto Natales. Pikken daar een huurauto op om (in zo’n 2 ½ uur) naar het Torres del Paine NP te rijden, we zijn dan inmiddels weer terug in Chili voor ’n paar dagen.
Wat het weer betreft; Patagonie staat bekend om guur, regenachtig weer, maar wij treffen dat – zoals je in het fotoalbum kunt zien – gelukkig anders. Het is zelfs zo, dat we elke keer als we ergens aankomen te horen krijgen dat het de afgelopen tijd erbarmelijk is geweest en dat het zojuist is omgeslagen...Zou er iemand op onze schouder meereizen...?
2 comments:
Marc ik ben blij dat je voeten zich goed houden, anders kan je een tocht van 7 uur niet lopen.
Wat een prachtige felle kleuren van de bloemetjes. Het blijven schitterende foto's , ik verheug me alweer op het volgende verhaal met mooie foto's.
lieve groet loes ( en gerard)
hoi hoi, wat ziet dat er allemaal gaaf uit zeg. Hier alles oke. Gister naar een lezing geweest over puberteit. De puberteit eindigt bij 16. Dus een van de twee is er als het goed is doorheen (geen idee wanneer ze begonnen is). Maandag en dinsdag avond naar informatie avonden geweest voor P. haar vervolgopleiding. Vermoeiend maar wel zinvol. Ze weet nu in ieder geval wat ze niet wil... Genieten jullie lekker!!! ik begrijp dat het engeltje op jullie schouder zorgt voor mooi weer. Hier al behoorlijk fris aan het worden. De overgang zal wel groot zijn als jullie terugkomen. Maar voor nu... veel plezier!!!!!!! Marijke
Post a Comment