A room with a (changing) view...

Zaterdag gaan we aan boord van de Mare Australis; 122 passagiers (10 NL en 12 andere nationaliteiten) en 45 bemanningsleden. Zij noemen het zelf geen cruiseschip maar een expeditieschip. Prima, maar dan wel een hele luxe ....Meteen bij binnenkomst wordt een tafelschikking in elkaar gedraaid; we zitten 4 dagen 3x per dag met z’n achten aan tafel, dus het is prettig dat we ’t treffen met een stel Obama-fans uit Washington DC, een jong stel uit Barcelona en 2 jongedames uit NL, die - naar later blijkt - onlangs hun golfvaardigheidsbewijs hebben behaald op Kagerzoom en Wil & Cees goed kennen. (it’s a small world...) De rest is een gemêleerd gezelschap; met enkelen leuke kontakten gehad en vooral gesproken over reizen natuurlijk.
De hut is prima met ’n groot raam, met telkens wisselende vergezichten. Verder zijn er 2 lounges aan boord, waar de champagne en pisco sours rijkelijk vloeien (all-inclusive....) en je prachtige panorama uitzichten hebt. De maaltijden zijn, zoals je waarschijnlijk al verwacht had , heerlijk en werken we naar binnen met - telkens andere - Chileense en Argentijnse wijnen.

Zondag...
... maken we 2 excursies vanaf de boot; dat gebeurt zeer goed georganiseerd met rubberen zodiac-boten. We bezoeken Ainsworth Bay (zee-olifanten) en ’s middags de pinguinkolonie op Tucker Island. Tussendoor worden we bezig gehouden met documentaires en lezingen (over Patagoië en Chileense wijn bijvoorbeeld). Er wordt ’s nachts doorgevaren; vanacht gedeeltelijk over de Pacific Ocean en dat zorgt voor ’n paar slapeloze uren. Later maandag weer ‘n “disembarkation” in de Pia fjord bij de Pia gletsjer. (na alle andere gletsjers toch weer een andere benadering) en varen we rond borreltijd door Beagle Channel, langs de “Avenue of the Glaciers”. (de gletsjers hebben namen als Duitsland, Frankrijk en Italië; tijdens het passeren van de verschillende gletsjers klinkt muziek van het betreffende land en gaan er hapjes en drankjes rond uit de respectievelijke landen. Wanneer we als laatste de Holland gletsjer passeren komen er onduidelijke aardappelballetjes te voorschijn. Waar blijven de haring en jenever...?)
’s Nachts ’n lange tocht voor de boeg naar Kaap Hoorn (’t meest zuidelijke punt van het continent en vernoemd naar de geboorteplaats van de Nederlandse kapitein, die ergens in de 17e eeuw voor het eerst voet aan wal heeft gezet) en er wordt door de bemanning gewaarschuwd dat die overtocht nogal ‘ns heftig kan zijn (veel wind). Dat zorgt bij enkelen voor ’n lichte paniek, maar uiteindelijk heeft degene die op onze schouder meereist ook nu weer gezorgd voor een zeer rustige zee! (het weer valt nog steeds enorm mee; het thermo-ondergoed is niet uit de koffer gekomen...) De “disembarkation” naar het eiland (om 07.00 AM) gaat in verband met de weersomstandigheden met regelmaat niet door; vandaag gelukkig wel. Wanneer we ’s middags dichtbij Ushuaia een wandeling naar ´n uitzichtspunt maken is het zelfs stralend en warm.

Dinsdag...
...-avond na het ´farewell dinner´ en afscheidsborrel besluiten we - hoewel dit ´n prachtige ervaring was – voorlopig nog maar geen langere cruises te maken.....We gaan de komende dagen eindelijk weer ‘ns lekker bewegen (proberen woensdag zelfs te gaan golfen op de meest zuidelijke baan ter wereld) en hopelijk iets minder te gaan eten en drinken!