Naar het zuiden van het zuiden...

De lijndienst van El Calafate naar Puerto Natales vertrekt stipt op tijd en rijdt de eerste uren door het saaie steppe-landschap. (alleen zo nu en dan wat guanaco’s, ñandú ’s (soort struisvogel) en flamingo’s). Als de grens met Chili in zicht komt krijgen we een prachtig uitzicht op de karakteristieke bergtoppen (de ‘torens’) van Torres del Paine NP.
Bij de grens begint de ellende: het passeren van de Argentijnse stempelaars duurt slechts 45 minuten, maar de Chileense slagboom is met een hangslot afgesloten; de heren zijn zojuist begonnen met een één-uurs-staking....Ook als de staking voorbij is gaat het stempelen en doorzoeken van alle bagage (naar fruit en melkprodukten) tergend langzaam en uiteindelijk heeft het bijna 3 uur gekost om de 2 onbenullige grenspostjes te passeren...
En terwijl de bus dus veel te laat aankomt staat er keurig ’n mannetje van Budget klaar bij het busstation om ons de enorme pick-up truck af te leveren; na het inslaan van proviand en pinnen van wat chileense pesos rijden we over de grotendeels onverharde weg naar Torres del Paine.
In extase omdat de ‘Torres’ zichtbaar zijn (en dat schijnt bijzonder te zijn...) blijkt na flink wat hobbelen dat onze Hosteria las Torres aan de voet van deze bergen ligt!

Donderdag...
....vertrekken we om half negen onder prima weersomstandigheden vanuit het hotel om de wandeling van dit gebied te maken; de hike naar de Mirador del Torres. Precies 8 uur later, om half vijf ,strompelen we als 2 verzopen katjes het hotel weer in, want ondanks de prima weersverwachting lopen we de laatste etappe (zo’n 1 ½ uur) met storm en regen de berg af... Maar afijn, dat was het weer dat we verwachtten, dus dat hebben we ook maar weer mooi meegemaakt... (nu, ’n uurtje later, schijnt de zon weer)
Vanochtend na 3 ½ uur klimmen en dalen (vooral de laatste 45 minuten waren zéér heftig; bijna loodrecht omhoog klauteren tegen een wand vol grote keien!) en de nodige ontberingen (krakkemikkige hangbruggen over kolkende rivieren enzo...) was dit onze beloning:



Tijdens de terugweg komen we de “mede-mopperaars” van Rick’s Parillada van een kleine week geleden weer tegen; we wisselen wat ervaringen uit en gaan ieder ons weegs. (zij moeten nog die hele klim maken...) Bij aankomst in het hotel nemen we de denkbeeldige gladiolen in ontvangst want we hebben toch wel een flink “vierdaagse-gevoel” en zijn – zelfs zonder kruisje – trots op onze prestatie! (en dan te bedenken dat we thuis menigmaal hebben getwijfeld of we deze hike wel zouden moeten maken)

Vrijdag...
...trekken we van oost naar west door het park opweg naar ons volgende hotel aan het Lago Grey.
Het weer is wederom zoals het hier behoort te zijn: winderig! Gelukkig zijn de voeten en beenspieren voldoende gere- cupereerd om 2 korte hikes te maken. Toch zit de wandeling van gisteren nog aardig in de benen...


De komende dagen zal er echter weinig gewandeld worden; morgen rijden we naar Punta Arenas – de meest zuidelijke stad van Chili – en schepen daar aan het eind van de middag in op de cruiseboot waarmee we de komende 5 dagen zullen rondvaren rondom Tierra del Fuego / Vuurland (http://www.crucerosaustralis.com/videos/crucero_esp.mov ). Vanaf woensdag zijn we weer online, tot die tijd zijn we aan het einde van de wereld. Nu maar hopen dat de wind daar iets minder krachtig is, anders hoeven de pisco sours aan boord niet geshaked te worden....